Keşfet - Blog Posts

HAPSOLMAK

Acı çeken bir ruhtu benimki,

Kanlı bir bıçaktı elindeki.

Ruhumu delik deşik edendin sen,

Ben ise sana aşık olan bir zavallı,

Seni her zerrenle her halinle sevdim.

Elin daha çok kanladı, kinin aktı bana.

Bu bir savaş mıydı yoksa?

Dikenli çalılıklarda yürümek gibi,

Sana aşık olmak.

Zehrini her yerime bulaştırdın.

Bırakamıyorum seni, yapamıyorum bunu.

Elim kolum bağlı.

Senden kurtulmak için en sonunda yaktım.

İçimdeki her şeyi,

Önce fotoğrafları ardından bana aldığın o gitarı,

Sonrası kolaydı.

Kül olana kadar izledim içimdeki ateşi.

Ardından bana gülümseyen bir fotoğrafın kaldı.

Her şey bu kadardı...

Lotus Çiçeğim

Seni hissedemiyorum.

Bu aralar ruhumda,

Nerdesin kim bilir,

Kimlerin gözlerine bakıyorsun?

Artık sadece düşleyebiliyorum seni,

Ancak sen ona da izin vermiyorsun.

Ey sevgilim nerdesin,

Nereye saklandın?

Kaf dağına mı çıktın yoksa,

Gizli yerimize ?

Ama biliyorsun sözümüzü,

Ölmeden gitmek yoktu.

Yoksa öldün mü gerçekten?

Söylüyorlar ama inanmıyordum

'Ama ben görüyorum.' diyordum.

Artık yoksun sevgilim.

Sadece kokun kaldı bana.

Lavanta gibi kokardın.

Seni bulmak için,

Hiç çıkmıyorum bahçeden,

Ama yoksun sevgilim.

Bekle beni,

Kafa dağının ardında olacağım.

Merak etme erken gelirim yanına.

Sensiz dünya çoktan soldu sevgilim.

"Susmak bazen hayat kurtarır."

"Susmak bazen öldürür."

UYKUCU OĞLAN VE YÜREĞİ

Gel zaman git zaman bir diyar varmış. Bu diyar, kocaman bir tepenin üstündeymiş. Orada çocuklar neşeyle oynar, aileler birbirini hep desteklermiş.

Bir gün bu diyarda bir fırtına kopmuş ve herkes bir yere dağılmış. Kimse kimseyi göremez olmuş. Herkes, sadece bu fırtınanın içinde kendini görür hale gelmiş. Sonra fırtına bitmiş. Ama herkes çok sinirli bir ruh hâline bürünmüş, birbirlerini hor görmeye başlamışlar. Herkes, sadece kendisinin her şeyde en güzeli, en çok isteneni olmasını ister olmuş.

Ama bizim uykucu oğlan o gün okula gitmemiş, evinde uyuya kalmış. O hâlâ aynıymış. Herkesle iyi geçinen bir çocukmuş. Ama etrafında bir şeylerin ters gittiğinin farkına varması zor olmamış. Hocasından geç kaldığı için azar işitmiş ve bütün arkadaşları ona gülmüş. Uykucu oğlan da bundan bir şeylerin değiştiğini anlamış ama neden böyle olduklarını bir türlü çözememiş.

Ardından eve gittiğinde annesiyle babasının ilk kez kavga ettiğini görmüş. Buna da anlam veremeden, yüreği burkularak odasına gitmiş ve ağlamaya başlamış. Neler olduğuna anlam veremediği için ağlıyormuş. İçinden, "Yarın olan biteni anlayıp insanlara yardım edeceğim," diye geçirmiş.

Uykucu oğlan ertesi gün evdekilere, bakkala, manava, okulda herkese bakmış ve onlardaki değişikliği görmüş. Gözleri artık sadece kendi varlıklarını görür olmuş. Diğerlerinin farkında olsalar da onları göremedikleri için duygularını önemsemez hâle gelmişler.

Uykucu oğlan bir oraya bir buraya gidip düşünmüş durmuş. En sonunda aklına bir fikir gelmiş. İçinden, "Bir insanın gözleri başkasını görmese de yüreği böyle olamaz. İnsanın yüreğindeki iyiliği gözleri ondan alamaz," diye geçirmiş.

Bunun üzerine eline bir ayna alarak kavga eden anne ve babasının yüreğine bu aynayı tutmuş. Anne ve babası bir anda ne yaptıklarına anlam veremez şekilde birbirlerinden özür dilemeye başlamışlar. Uykucu oğlan olup biteni onlara bir bir anlatmış ve anne ile baba da oğullarına yardım etmişler.

Her yüreğiyle görmeye tekrar başlayan herkes, eline aynayı alıp birbirlerinin gözlerini açmaya başlamış. En sonunda herkesin gözü açılmış. Uykucu oğlan, ailesi ve diyar yine eski mutlu ve huzurlu günlerine dönüp mutlu bir şekilde yaşamaya devam etmişler.

YAĞMUR YAĞDI İÇİME

Yağmur yağdı içime ,

Bir barut misali patladı

Darmaduman oldu içim bir anda

Tuhaf bir koku sardı

Yağmurlu bir havada içilen

Sigara dumanı gibi

Aklım, başım çorap söküğü

Anlamsız ve karmaşık

Sorguladım hep seni

O gülüşündeki nefesi

Hayata tutunduğun fikirleri

Islandı saçların düşlerimde

Bir tutam kokun kaldı yüreğimde

İçim hep hüzün dolu

Niçin, neden, niye?

Bırakıp gittin beni

O günden beri

Elimde bir gitar, kalbimde bir sökük

Dolaşıp durdum sokaklarda

Bir bir arkasını döndü, baktı herkes

“Bu kaçık kim?” diye

Dedim onlara: “Bir sevda delisi,

Yüreği isli ve çamurlu birisi.”

Umarım kırmadım sizi.

Elimde bir viski şişesi

Ayırmadım, sen gittiğinden beri benimle

Niçin, neden, niye?

Bırakıp gittin beni

Yüreğim seninle cıvıl cıvıldı

Sen gittin ve çamur her yer

Niçin, neden, niye?

Bırakıp gittin beni

Niçin, neden, niye?

Kara günler seni bekliyor

Nefes almak zorlaşıyor sanki.

Kalbinin atıp atmadığını umursamadığın anda,

Yok oluyor içindeki yeşillikler.

Umutların tek tek sönüyor.

Kara günler seni bekliyor.

Görünmez olmaya ant içtiğinde,

Sevilmediğin de yaşamayı umut ettiğinde,

Ruhun karanlığa gömülüyor sanki.

İşte o an,

Kara günler seni bekliyor .

Biology Notes

A minute by minute summary of my thoughts during bio class.

Countdown begin.

This ain’t gonna be fun.

Only two min in.

She’s late.

How am I already bored?

That guy’s late.

Cal/Boba handcuffed together, working as allies?

Melidaan joins Mandalorian Empire?

I’m bored.

Clones’ first time hearing music

Clones eating real food for the first time?

Clones tour temple? (Where they hear music/eat real food for first time?)

I was right. This isn’t fun.

Soulmate AU for Charles/Erik?

Erik’s POV for first meeting?

Immediate aftermath of said first meeting?

Erik and Raven visit after Cuba?

They meet babies Kurt, Warren, Jean, maybe Scott.

They miss the sign, don’t realize it’s a school? 

‘Did Charles have kids?’ moment, especially after realizing Jean’s a telepath?

Jean recognizes them from memories? All recognize them from photos and/or stories?

All the guilt when Erik sees Charles.

Cells. The powerhouse of, mitochondria is.

Phospholipid. Now there’s a word to make people flip a Scrabble board with.

Nigh impossible, you’d need lipid down first, then add phospho-, but a girl can dream.

Kurt and Warren would be adorable as childhood friends

That guy’s playing Wordle.

That guy is really, really, really bad at Wordle.

People realizing how insanely dangerous Charles is?

Erik realizing how lucky humanity is for Charles’ morality? and being very attracted to that?

Quiz on Friday, 45-50 questions, 50 points. Study slides.

Erik getting attacked by another telepath, Charles going territorial, has other telepath screaming/crying on floor, living worst nightmares, clutching head and begging for it to end, while Charles is gently comforting/fussing over Erik?

That girl is texting.

Is that guy watching Gravity Falls? Great taste.

Aw, why’d you turn the screen that way? Now I can’t see it.

Quinlan switching out Fox’s caf with decaf, letting him fall asleep, tucking him into bed?

While Fox’s asleep, using Shadow Training (TM) to do paper work? (Forgery/Ability to have multiple styli (plural of stylus) filling out multiple data pads simultaneously? (Force use?)

Quinlan leaving five min before Fox wakes up. Fox finding his paper pretty much done, crying because he’s still out of it and doesn’t want to wake up?

Quinlan making this a habit when he’s on Coruscant? Stone finding out, not telling? Fox scared if he talks about it, it’ll go away? Unable to believe it’s real?

That girl’s doing a crossword. Badly.

The answer is Lobelia. “She stole Bilbo’s spoons” is Lobelia Sackville-Baggins. 

Where in Middle-Earth did she get Tauriel from? Even if she hadn’t been added solely for the purpose of paying less in royalties to Tolkien’s family, even if she had existed in the book, when in the name of all that is precious and beautiful, would she have stolen Bilbo’s spoons?

I might kill myself. This is why I shouldn’t have sat in the back row.

Only 6 min left. Heh. +60, Execute Order. I know I’m not funny.

So close, yet so far. So unbearably bored.

Is this what stream-of-consciousness notebooks look like?

I have a very odd stream of consciousness.

We get to leave early? Hallelujah!!

Goodbye!

Artık bu yargılama huyundan vazgeçsen diyorum. Bırakalım insanlar kendi yollarını çizsinler, düşe kalka öğrensinler hayatı. Hata yapmak da insana mahsus değil mi? Önemli olan, düştükleri zaman onlara el uzatacak, gidecek sıcak bir yuva olduğumuzu bilmeleri.

O sert bakışlar, o keskin sözler... İnan ki kimseye faydası yok. Sadece yaraları derinleştiriyor, mesafeleri artırıyor. Oysa biz, birbirimize destek olmak için varız bu hayatta. Bırakalım herkes kendi özgür iradesiyle yaşasın. Yanlış yapsalar bile, sonunda dönecekleri ev bizim sevgimiz olsun.

Unutma, sevgi her şeyin üstesinden gelir. Yargılamak yerine anlamayı, yadırgamak yerine kucaklamayı seçelim. O zaman dünya, hepimiz için çok daha güzel bir yer olacak.

Benim adım gri; iki dünyanın eşiğinde, ne tam bir rüya ne de eksiksiz bir gerçek. Ne karanlık gece gibi ne de aydınlık gün gibi—her anım bir çelişki. ⚫⚪✨

Günaydın yaşamak, intiharın gölgesinde bile,

O inatçı, o vazgeçilmez hevesinle.

Sen ki, güzel kadınların gülüşünde parlayan,

Her şeye rağmen tutunduğum o yegane anlam.

Günaydın yaşamak, bir nefesim, bir hevesim varken,

Bu topraklarda, bu mavi gökyüzü altında.

Sen ki, her anıyla ayrı bir hikaye yazılan,

Ve her şeye rağmen, sevdiğim, özlediğim hayat.

Hayatta yaşadığım ve yaşayacağım bütün hüzünler ve acılar, bir plan dahilinde kendi bilgim ve isteğimle gerçekleşmekte.

Önce Tanrı yeryüzünü kurdu; sessiz ve loş bir diyardı.

Sonra bir melek indi, adımları tüyden hafifti.

Gülümsedi o an, bir ışıltı yayıldı semaya,

Ve güneş doğdu altın bir taç gibi, aydınlattı her yanı.

Toprak sevindi o dokunuşla, canlandı derin uykudan,

Sapsarı buğdaylar fışkırdı, bereket saçtı her yandan.

Van Gogh o sarıya baktı, ilahi bir sırrı sezdi,

Fırçasıyla o rengi çaldı, meleğin gülüşünden hediye.

Bir melek dolaştı insanlar arasında, kalbi sevgi doluydu.

Bir ölümlüye gönlünü verdi, bu yasak bir duyguydu.

Tanrı gördü bu aşkı, kanatlarını aldı o melekten.

Ağladı melek uzun uzun, gözyaşları döküldü derinden.

O yaşlar birleşti, coşkun denizler oldu yeryüzünde.

Utancından saklandı melek, o engin suların dibinde.

Şimdi Ege'nin derinliklerinde bir deniz kızı o;

Sessiz çığlıkları yankılanır, her dalga bir fısıltı.

Beethoven duydu meleğin çığlıklarını, senfoniler yazdı.

Başkası duymadı.

Hayat, ne bir kadehte tükenen şarap, ne de sonsuz bir geceye düşen kara bir gölge... Bazen dudağımızda yarım kalmış bir şiir, bazen de 'Ah o gemi gelseydi' diyen bir yürek. Her 'belki' bir 'hiç'e açılan kapı, her 'sevda' biraz 'ölüm' kokan bir gül.

Sahte gülüşünüzle, kibirli sözlerinizle, insanları aşağılayan bakışlarınızla siz tam bir masal kötüsüsünüz.

Sen, ey Zümrüdü Anka, gizemli kuş,

Kaç kez gördüm küllerinden doğuşunu?

Her yanışın, yeni bir umut oluş,

Gözlerimle izledim o muhteşem dönüşünü.

Dağların ardında, sırlarla bezeli yollarda,

Gökkuşağı kanatlarında süzülüşünü hayal ettim.

Her rengi bir umut, her parıltısı bir sevda,

O ihtişamlı anı bekledim, sabırla seyrettim.

Şimdi de buradayım, aynı yerde, aynı düşle,

Tekrar kanatlarını açtığında göreceğim günü.

O görkemli yükselişinle, yeniden yeşerir içim,

Zümrüdü Anka, bekliyorum seni.

Günaydın efendim, zor bir gece geçirdik. Gölgeler ruhumuzu döverken sesimiz çıkmadı, duvarlara çarpan suskunluğumuz yankılandı. Ama bakın, güneş yeniden doğdu! Şimdi umutlarımız avuçlarımızda yeşerdi, hayallerimiz küçük bir çocuğun gülüşü gibi kaygısız.

Önce birilerinin yokluğu ağır gelmeye başladı, sonra dünyanın yükü ağır geldi. İnsan kendine ağır gelir mi? Ben bana ağır geldim, sonra etim kemiğim ağır geldi. Fazla seçeneğim yoktu. Ya bileklerimi dikine kesecektim ya da kendimden gidecektim.

Çoğunluğun uğultusunda kaybolmaktansa, yalnızlığın yankısı olmayı tercih ederim.

Siz de ne panik yaptınız anlamadım ki! Sabah 'Dünya çok güzel, kuşlar cıvıl cıvıl!' diye uyanıyorum, öğleden sonra 'Her şey boş, hayat anlamsız...' falan takılıyorum. Ne olmuş yani? Sanki sizin hiç inişleriniz çıkışlarınız olmuyor! Bizimkiler biraz daha 'extreme' sadece, o kadar. Hani siz 'hafif bir sinirliyim' dersiniz, biz 'dünyayı yakasım var!' deriz. Küçük farklar işte...

Sanki ruh halimiz bir açma kapama düğmesi gibi, 'hadi canım biraz da depresif takılalım' diyoruz! Yok öyle bir şey tabii ki. Bazen enerjiğim ki maraton koşasım geliyor, bazen de yataktan çıkmak Everest'e tırmanmak gibi. Ama merak etmeyin, genellikle bir sonraki 'çılgın parti' moduna ne zaman geçeceğimi ben de kestiremiyorum!

Saatlerce ağlamak, ciğerlerim parçalanırcasına koşmak istiyorum. Sonra sana gelmek ve göğsünde soluklanmak istiyorum. Göğsünde soluklanmak, güvende hissetmek tüm bu fırtınanın dinmesini beklemek istiyorum.

Sen benim kesilen bileklerimden akan kanım gibisin; benimsin ama bende değilsin.

Sayın Hakim, bu, kalbimin ve zihnimin derinliklerinden gelen bir feryat. Ben, hayata, insanlığa, geleceğe dair beslediğim inancı kaybettim. Artık hiçbir şeye eskisi gibi bakamıyorum. Umudum tükendi.

Her şey anlamsız geliyor. Motivasyonum kalmadı. İlişkilerimde zorlanıyorum. Geleceğe dair hiçbir beklentim yok. Eskiden beni heyecanlandıran şeyler artık hiçbir anlam ifade etmiyor. Sanki içimde bir boşluk var. Şikayetçiyim hakim bey umutlarımı yıkan çocukluğumu çalan herkesten şikayetçiyim

Sevgim arttıkça medeniyetim azalıyor, sevgilim.

Bakışların başka gözlere çarptığında,

cadı avcısı olurum orta çağda,

yakarım her şeyi bir anda.

seni affetmek için kendime bütün gece yalanlar söyledim. Sen yine ben yokmuşum gibiydin

Neden sustuğumu sorma güzelim. Uzun cümlelerim var fakat ne benim anlatmaya halim var ne de senin dinlemeye tahammülün. Hadi gel denizi izleyelim.

Her şeyi anladım da ihtimal misin,

imtihan mısın bir türlü anlayamadım.

Canına kıyma, can ver. Ölmekse niyetin, yoksul bir çocuğun gülüşü uğruna canını feda et, onurunla öl.

Bakışlarınla çarmıha germiştin bedenimi,

Sözlerinle avuçlarıma çaktığın çivi.

Oysa ben seni severken günahsızdım İsa gibi!

Bir kadeh sun bana, ey saki, gamı dağıtsın;

Bu ömür dediğin nedir ki, bir yudum anımsatsın.

Yarın kim bilir nerede, hangi diyarda eser rüzgar,

Bugünün neşesiyle avun, yarını kim anlatsın?